Ինչո՞ւ են մարդիկ բղավում

Մի անգամ Ուսուցիչը աշակերտներին հարցրեց.

— Ինչո՞ւ են մարդիկ կռիվների ժամանակ բարձրացնում իրենց ձայնը։

— Միգուցե նրանց համբերության բաժակն է լցվում, — հավելեցին աշակերտները։

Առակ ամենակարևոր հարցի մասին

Այդ օրը, ասես դիտմամբ, ամեն մի այցելու ուսուցչին տալիս էր միայն մեկ՝ ամենագլխավոր հարցը. «Ի՞նչ կլինի մահից հետո»։

Ուսուցիչը միայն ժպտում ու չէր պատասխանում։

Երկու գիրք

Գրապահարանի վրա երկու գիրք կար․ մեկը թանկարժեք՝ գեղեցիկ պատյանով, իսկ մյուսը էժան և փնթի։
Գրքերի տերը կարդաց թանկարժեք գիրքը և ասաց․
—Ո՛չ մտքին, ո՛չ սրտին։
Կարդաց էժան գիրքը, հուզվեց և խոստովանեց, որ հոգու համար ավելի օգտակար բան դեռ չէր կարդացել։
Բայց երկուսն էլ թողեց գրապահարանին։ Մեկը հոգու համար, իսկ մյուսը՝ հյուրերի։ Որպեսզի նրանք գան ու տեսնեն, որ իր տանը գեղեցիկ գրքեր նույնպես կան։

Թարգմանությունը՝ Գևորգ Տեր-Թորոսյանի

Մեջբերումներ Մաքս Ֆրայի «Պարզ կախարդական բաներ» գրքից

Մանրուքներով զարմանալու ուրախ հնարավորությունն այնքան է լցնում կյանքը, որ կարող ես քեզ թույլ տալ այլ բան չցանկանալ:

Բոլորը միշտ հեռանում են ընդմիշտ: Անհնար է վերադառնալ՝ մեր փոխարեն միշտ ուրիշն է վերադառնում։

Որդին և ծեր հայրը

Հին ժամանակ քաղաքներից մեկում կար մի սովորույթ՝ խեղդել ծեր մարդկանց։ Տան տերը ծերանում է, որդին բռնում է նրա ձեռքից, տանում և ափից ջուրը նետում։

Մի երիտասարդ տղայի հայրը ծերացել էր և նա նրան ասաց.

Կատուն ու մկները

Մի տան մեջ շատ մկներ կային։ Կատուն այդ մասին իմանալուն պես հայտնվեց և սկսեց նրանց բռնել ու հերթով խժռել։ Մկները, որպեզի ամբողջովին չսատկեն և չանհետանան, թաքնվեցին անցքերում և կատուն չկարողացավ նրանց հասնել։ Նա որոշեց մկներին խորամանկությամբ բներից դուրս հանել։ Դրա համար նա բռնվեց մեխից, կախվեց և ձևացրեց, թե սատկել է։ Մկներից մեկը, դուրս նայեց և նրան տեսնելով ասաց․

Կանացի ծառայությունը

Լեռներում ապրում էր շատ մոգական յոգ։ Նա անցկացրեց մեկ ամիս մեդիտացյայում, և հսկայական ուժ կուտակեց իր ասկետիզմով։ Եթե ինչ-որ թռչյուն անհանգստացներ իր մեդիտացիան, նա կարող էր իր ուժեղ մտքով այրել նրան։

Մի օր նա որոշեց ավելացնել իր ուտելիքը որը նախատեսված էր ապահովութան համար և գնաց մոտակա գյուղը: Նա մոտեցավ առաջին պատահած տանը և թակեց: Այնտեղից դուրս եկավ մի կին և հարցրեց, թե ինչով կարող է օգնել սրբին (Հնդկաստանում ուխտավորները համարվում էին սրբեր, և հասարակ մարդիկ պետք է օգնեին ամեն ինչում):

Գաղտնիքը

Արիստոտելը պատժեց Ալեքսանդր Մակեդոնացուն․
—Երբեք մի պատմիր քո գաղտնիքները երկու հոգու։ Քանզի եթե այդ գաղտնիքը բացահայտվի, դու չես կարողանա պարզել, թե ում մեղքով է դա տեղի ունեցել։ Եթե դու երկուսին էլ պատժես, դու կվիրավորես նրան, ով քո գաղտնիքը պահել է։ Իսկ եթե երկուսին էլ ներես, նորից կվիրավորես անմեղին, որովհետև նա քո ներման կարիքը չուներ։

Քարը փողոցում

Մի օր փողոցի անկյունում կանգնած Դիոգենեսն այնպես էր ծիծաղում, կարծես խելագարվել էր։

—Ինչի՞ վրա ես ծիծաղում,—հարցրեց անցորդը։

Սուտը

Ավարտելով իր ծառայությունը, քահանան հայտարարում է․

-Հաջորդ կիրակի ես ձեզ հետ կզրուցեմ «սուտը» թեմայով։ Որպեսզի ձեզ ավելի հեշտ լինի պատկերացնել, թե ինչի մասին է լինելու խոսակցությունը, մինչև հանդիպումը ընթերցեք Մարկոսի Ավետարանի 17-րդ գլուխը։